Κάθε είδος δελφινιού έχει ξεχωριστά χαρακτηριστικά και τη δική του γεωγραφική εξάπλωση. Στην Ελλάδα, όμως, τα δελφίνια διεκδικούν μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Σύμφωνα με το ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα Life, ο Κορινθιακός κόλπος είναι το μόνο μέρος όπου τα ζωνοδέλφινα σχηματίζουν μεικτές ομάδες και ζευγαρώνουν με τα σταχτοδέλφινα και τα κοινά δελφίνια. Η πιθανότερη εξήγηση για την ανορθόδοξη φιλία είναι ότι τα κήτη δεν βρίσκουν παρέα του δικού τους είδους.
Σε άλλες περιοχές του κόσμου, το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί μόνο περιστασιακά. Ο Κορινθιακός όμως είναι πιθανότατα η μοναδική περιοχή όπου ένας πληθυσμός ζωνοδέλφινων ζει σε κλειστό κόλπο, απομονωμένος από άλλες πελαγικές περιοχές. Τα μεγάλα και απότομα βάθη - φτάνουν μέχρι τα 930 μέτρα - δημιουργούν ένα τέλειο κλειστό οικοσύστημα.
Η ασυνήθιστη συνάντηση των δελφινιών καταγράφηκε από το ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα Life, το οποίο υλοποιείται από την οργανώσεις MOm και WWF Ελλάς σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος» και το Ερευνητικό Ινστιτούτο Tethys.
Τα ζωνοδέλφινα (Stenella coeruleoalba) με μέσο μήκος 1,65 μέτρα είναι τα μικρότερα δελφίνια παγκοσμίως. Πρόκειται για ένα κοσμοπολίτικο είδος που απαντάται στο μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών θαλασσών, σε βάθη έως και 200 μέτρα, αν και είναι ικανό για πολύ μεγαλύτερες καταδύσεις. Παρατηρείται συχνά πολύ κοντά στις ακτές στις Βόρειες Σποράδες και στη Νότια Κρήτη.
Εξίσου κοσμοπολίτικο είναι και το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus). Αν και σπάνια πλησιάζει τα σκάφη, το ρινοδέλφινο απαντάται σε όλες τις παράκτιες περιοχές της Ελλάδας, καθώς και ανάμεσα στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου. Ο υποπληθυσμός που ζει στον Αμβρακικό κόλπο αποτελείται μόνο από 148 άτομα και κινδυνεύει να εξαφανιστεί.
Τα κοινά δελφίνια (Delphinus delphis) παρά το ό,τι δηλώνει το όνομά τους, σήμερα δεν είναι τόσο διαδεδομένα όσο ήταν 40 χρόνια πριν. Ο πληθυσμός τους στη Ελλάδα έχει υποστεί σοβαρή μείωση.
Το είδος απαντάται σε δύο τελείως διαφορετικούς βιότοπους. Στον Κορινθιακό κόλπο ζουν σε νερά με βάθος 300 έως και 930 μέτρα. Αντιθέτως, στο εσωτερικό του Ιονίου ζουν μόνιμα στο αρχιπέλαγος μεταξύ Λευκάδας, Κεφαλλονιάς και ακτών Αιτωλοακαρνανίας και κινούνται σε βάθη από 20 έως 200 μέτρα. Συχνά μάλιστα πλησιάζουν πολύ κοντά στην ακτή, σε απόσταση 30 με 40 μέτρων.
Επίσης, κοινά δελφίνια παρατηρούνται στο Θρακικό Πέλαγος, στις Βόρειες Σποράδες, στον Σαρωνικό Κόλπο, στον Ευβοϊκό, στον Παγασητικό, στα Δωδεκάνησα, στις Κυκλάδες, στο Βορειοανατολικό Αιγαίο (μεταξύ των ελληνικών νησιών και των τουρκικών ακτών) και στον Θερμαϊκό. Στο Αιγαίο ο σημαντικότερος οικότοπος για το κοινό δελφίνι θεωρείται η Θράκη.
Το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus) ξεχωρίζει για τα σημάδια στο δέρμα του ενώ έχει και το μεγαλύτερο μέγεθος από τα υπόλοιπα δελφίνια - φτάνει περίπου τα 3,5 μέτρα και τα 400 κιλά. Ζει κυρίως στο Μυρτώο πέλαγος αλλά και σε περιοχές στη ΒΔ Κρήτη, τις Βόρειες Σποράδες και τη Χαλκιδική. Στον Κορινθιακό, στην μεικτή ομάδα με τα ζωνοδέλφινα και τα κοινά δελφίνια, ζει πλέον μόνο ένα σταχτοδέλφινο.
Όπως αναφέρει ο Γιώργος Παξιμάδης, υπεύθυνος θαλάσσιου περιβάλλοντος στη WWF Ελλάς, ο λόγος γι' αυτή την ασυνήθιστη συνύπαρξη των διαφορετικών ειδών στον Κορινθιακό είναι η μείωση του πληθυσμού και η έλλειψη τροφής, που αναγκάζει τα θαλάσσια θηλαστικά να περνούν σχεδόν όλο το χρόνο τους στην αναζήτηση ψαριών, περιορίζοντας τις κοινωνικές συναναστροφές και το παιχνίδι.
No comments:
Post a Comment